’Claartje Kruijff, voormalig Theoloog des Vaderlands en remonstrants predikant in Naarden-Bussum (48): ‘Het zijn on-gewisse tijden. Twee van mijn kinderen zaten voor hun eind-examen en die moest ik vertellen dat dit voor het eerst sinds de oorlog niet door zou gaan. De verwarring is groot. We worden op onszelf teruggeworpen, we moeten ons oefenen in geesteijke weerbaarheid. Er gebeurt veel vreselijks en veel moois. De fysieke afstand tussen mensen is noodgedwongen toegenomen. We kunnen niet meer in de kerk samenkomen. Ik houd een dienst via YouTube. Je moet je aanpassen aan de omstandigheden. Tegelijkertijd voel ik me nabijer dan ooit. Het is een tijd van bezinning. Ik merk bijvoorbeeld dat ik vaker aan mijn overleden vader denk.‘Bij ons aan tafel wordt nu intenser gebeden. Zelf bid ik elke avond het Onze Vader. De tekst is heel mooi, met de gedachte dat we voor God allen gelijk zijn. Dat geeft een gevoel van solidariteit. En door de crisis beseffen we dat het ontvangen van dagelijks brood geen vanzelfsprekendheid is. Daarvoor kunnen we dankbaar zijn. ‘Bidden is een kwestie van je handen openen, je openstellen, een hartenkreet laten horen. Ik zie mensen bij mij in de buurt op de hei lopen peinzen en mediteren. Zij voeren een innerlijk gesprek met zichzelf. Dat is ook een vorm van bidden. Veel men-sen zijn geloviger dan ze den-ken.‘Deze tijd noopt tot bescheidenheid. Wat weten wij nu eigenlijk? Over Gods bedoeling kunnen we beter stil zijn. Als kerk kunnen we present zijn. We kunnen een luisterend oor bieden, aandacht schenken, in ge-sprek gaan. Ik wil daarbij geen godsbeeld opdringen. Mijn eigen beeld van God is aan verandering onderhevig. Maar ik knoop graag aan bij verhalen uit de Bijbel. Die hebben ons veel te vertellen. Zij vormen een belangrijke bijdrage aan de Grote Conversatie die al vele eeuwen wordt gevoerd over wie we kunnen en willen zijn, over goed en kwaad. Ik verwerk in mijn preken en bij uitvaarten overigens ook gedichten. Zo heeft Vasalis het in “Er zijn dingen, die alleen het oppervlak beroeren” over het worden “bespannen met heel andre snaren”. Dat vind ik een raak beeld van deze tijd.‘Pasen moeten we dit jaar soberder vieren. Het wordt geen groots feest. Maar de boodschap blijft overeind. Een theoloog sprak eens over de “weerloze overmacht” van Jezus. Heel treffend. Jezus was kwetsbaar en tegelijk machtig. Het verhaal van zijn opstanding biedt hoop. Het leert dat de dood niet het laatste woord heeft.

 

 

 

 

 

 

 

 

gepubliceerd op 29 maart 2020