Benjamin Jongenburger (31) is betrokken bij de Leven Ede, een initiatief van de Remonstranten. Alhoewel hij door zijn ziekte ME nauwelijks meer kan deelnemen. ‘Bij de Leven heeft iedereen de vrijheid om iedere vraag te stellen, niemand geeft een dogmatisch antwoord dat geen recht doet aan de diepe beleving achter de vraag. In een veilige omgeving voeren we een kwetsbaar gesprek over de context van ons zijn. We maken daar onder meer gebruik van muziek en kunst. Ik heb geleerd daarnaar te luisteren en te kijken en daarmee een ander aspect van het mens zijn, een die direct naar het hart gaat, te beleven.’
Hoe kijk je tegen God aan?
‘Mijn ouders gingen naar de kerk bij de Baptisten, maar waren zelf een tikkeltje minder streng. In mijn studententijd werd ik al ziek. Toen heb ik mij een tijd verbonden aan een evangelisch-charismatische beweging waar aan gebedsgenezing werd gedaan. Heel confronterend voor mij als chronisch zieke. Het idee was namelijk: als je niet genezen wordt dan heb je nog mensen te vergeven of straft God je voor je fouten. Destijds haakte dat aan bij een beeld van een God die straft. Nu zie ik God meer als een liefdevolle, betrokken, mee-lijdende God die het plan heeft om het leven hier op aarde te herscheppen. Dat is hoop op de lange termijn. Ik geloof bovendien dat God, die zijn zoon heeft laten opstaan, ook mijn leven in fysieke zin nieuw zal maken.’
Wat zou je willen overdoen in je leven?
‘Geen grote dingen hoor. Ik heb altijd wel hard gelopen om geen fouten te maken, God zou boos op me kunnen worden. Erg vermoeiend. Nu ik heel veel rust heb door mijn ziekte denk ik: ‘waarom heb ik me zo druk gemaakt, het mag wel iets minder.’
Is er een hemel na de dood?
‘Jazeker, toen God de aarde maakte wilde hij er zelf leven met zijn mensen en zijn schepping. De zondeval bracht een kink in de kabel, maar het is vast en zeker Gods bedoeling om dat terug te draaien. Het eindplaatje is nog steeds te leven in een wereld die niet onderhevig is aan de krachten van het kwaad. Die hemelse staat komt er in deze wereld nog. Ik verwacht het herstel van de schepping.’
Tot slot: wat zou je ouderen in de kerk willen meegeven?
‘Deel je leven, wil ik zeggen. Voed jongeren niet met dogma’s, maar vertel over de worsteling die je met het leven hebt gehad en hoe je God daarbij hebt ervaren. Leer ons wat je over God hebt geleerd vanuit je diepe zijn, vanuit je hart.’
Dit artikel is eerder verschenen in de glossy Get Out
[toon_gerelateerd id=”20337″]
gepubliceerd op 14 augustus 2019