Twintiger en remonstrant: Christiane Vlam

door joost

Ik zie het zo: er is één god en er zijn meerdere planeten dus God heeft het druk genoeg. Ik ben dus degene die zelf om steun zal moeten vragen. Geloof is voor mij als een ‘tweede thuis’. Het geeft steun, liefde en maakt dat ik me niet alleen voel. Het samen zijn en zingen maakt me blij.

Geloven kun je zo verdiepend maken als je zelf wilt. En dat vragen remonstranten ook wel: nadenken, kritisch zijn en een kritische houding hebben, zijn belangrijke houdingen van een remonstrant. Voor mij is geloven geen verplichting, maar een wens die van binnenuit komt.

Ik ben altijd in de dienst waarin de overledenen herdacht worden. Mijn opa is tijdens zo’n dienst genoemd en ik was daarbij. Dat heeft toen veel indruk op me gemaakt.

Leven is een gift

Door evolutie zijn we hier gekomen en als we er nu toch eenmaal zijn dan kunnen we maar beter wat vredelievender (ook voor de dieren) zijn en wat minder oorlog voeren. En meer respect voor elkaar leren opbrengen. Het leven zie ik als een soort van gift. Daarom vind ik het van belang iets terug te doen, om mens te zijn en te genieten van het bijzondere gegeven dat we hier zijn. Eigen verantwoordelijkheid in het leven maakt mij gelukkig. Al vraagt het best veel van je; je kunt niet achterover leunen! We zijn kwetsbaar en dingen gebeuren nu eenmaal.  We zijn menselijke wezens en dus twijfelen we. Over grote dingen, kleine dingen. Heb ik wel de goede keus gemaakt?

De remonstrantse campagne heeft me blij gemaakt. De remonstrantse kerk was de eerste kerk die homo’s liet trouwen. Wees daar trots op! Vierhonderd jaar oud en in staat om mee te bewegen, dat is veerkracht die Remonstranten in het heden brengt.

Dit artikel is eerder verschenen in de glossy Get Out

[toon_gerelateerd id=”20337″]

gepubliceerd op 10 juli 2019