Het is midden augustus. Nederland koestert zich in het rijpe zonlicht. 24 graden en een zachte wind. Op het werk is het nog rustig. Voor mij de tijd om te lezen en te schrijven met het oog op het komende kringenseizoen. En wat is er fijner dan het nuttige met het aangename te verenigen? Lezen kan heel goed in een hangmat. Zo gedacht – zo gedaan. Ik heb een mooi regenboogkleurig exemplaar. Ik heb een paar spanbanden. Nu nog een paar geschikte bomen. Ze moeten niet te dicht bij elkaar staan, maar ook weer niet te ver uiteen. En ze moeten een beetje body hebben om mijn slingerende gewicht aan te kunnen. Een goed houvast vind je niet zomaar. Op een mooi beschaduwd plekje vind ik een eik en een beuk. Dat moet lukken.

Als braaf padvindstertje doe ik eerst een lap om de boom op de plek waar de spanband komt. Zo spaar je de bast tijdens je recreatieve geslinger. Dan bevestig ik de spanbanden. En dan moet daar – mooi midden tussen de bomen – de hangmat opgespannen worden. Enig verantwoord knoopwerk later hangt ‘ie.

Mijn eigen houvast en het werkt

Nu moet ik er nog in. Dat is het spannendste moment. Houden banden, bomen en knopen het? Zou het houvast dat ik gecreëerd heb betrouwbaar zijn? Ik laat me behoedzaam in de mat zakken en dan hup! voeten los. Whohoho! Daar gaat ie. Ik lig een tijdje doodstil. Geen krakende boom, geen scheurende hangmat… Geen slippende knopen. Het werkt! De wind wiegt me zachtjes. Ik zie door de groene kruinen de blauwe hemel en de witte wolken. Ik neem Koen zijn boekje over het Remonstrantse jaarthema ter hand. Lees een stuk, mijmer er wat over… en word twee uur later wakker. Met een goed houvast kun je prima zweven tussen hemel en aarde.

[toon_gerelateerd id=”12845″]

gepubliceerd op 21 augustus 2017