Geschreven door Sara Gantzert
Voorgelezen door Gert van Drimmelen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: ZIN
17 juni 2025
Titel: Zingeving van het zinloze
Foto: Johanna Svennberg / iStock
Zingeving van het Zinloze
Het is nog geen zes uur in de morgen als wij ons handeltje uitpakken op het marktplein in Prades in Zuid-Frankrijk. Je moet er vroeg bij zijn als je een plaatsje in de schaduw wil bemachtigen.
De Vide-Grenier is de rommel van de zolder (grenier) die wordt uitgestald in de hoop een nieuw leven te geven aan afgeschreven spulletjes.
Al bij het uitpakken van de dozen circuleren de professionele brocanteurs. Ze hopen garen te spinnen bij de onwetendheid van de burger die meer dan genoeg heeft van de meuk op zolder. Een man tovert ongevraagd een veelkleurig bord uit één van onze dozen: “Combien?” Ik zeg maar wat : “dix” . Hij vindt het niet nodig te onderhandelen en ik ben dik tevreden met zo’n begin van de dag. Een paar weken later zie ik hetzelfde bord in een étalage van een antiquair in Perpignan: 180€, aangeprezen als Moustiers d’époque: 18de eeuw. Tsja, de handelaar moet ook leven.
Na de professionelen volgen de mensen uit de HLM wijken. Dat is sociale woningbouw. Een gesluierde vrouw laat haar oog vallen op kralen oorbellen: “Combien?” Twee Euro lijkt me redelijk. Met een verwijtende blik wendt ze zich af. Dan pakt ze een klein beeldje van een ballerina naar Degas. Met afkeuring wrijft ze met haar wijsvinger het stof eraf: ”Combien?” In de hoop deze keer redelijk over te komen, mompel ik: “Un Euro”. Met een theatraal gebaar zet ze het beeldje terug op de grond. Ze wil er hooguit twintig centimes voor geven. Jeetje, in die verhouding had ik nog niet gedacht. Maar omdat ik vandaag voor koopvrouw speel reageer ik: “vijftig centimes”. Ze tast in een diepe zak van haar wijde jurk en haalt er een muntje van twintig centimes uit: “Voilà, dit is alles wat ik heb”. Ze pakt ongevraagd het beeldje en verbouwereerd accepteer ik het muntje.
Even later komt een man die bij haar groepje hoort, bij me staan en pingelt af op de prijs van de kralen oorbellen. Hij neemt ze mee voor vijftig centimes. Ik ben blij voor ze en voor mezelf: dat beeldje en die oorbellen hadden voor mij geen enkele waarde meer. Nu hebben ze een nieuw leven. Het is duidelijk dat ze er heel tevreden mee zijn. En ik voel me een echte marktvrouw.
En dan, later in de middag, gaat er iemand op de grond naast mijn uitgestalde boeken zitten en begint erin te lezen. Een man in de kracht van zijn leven, sportief type. Wat zou hij zoeken? De boeken die we in de aanbieding hebben, gaan allemaal over paarden: verzorging, training etc. Als hij opstaat en een bod doet op de hele verzameling, herken ik hem: een paar maanden geleden heeft hij een huis gekocht aan de rivier met veel grond. Daar staan inmiddels minstens een dozijn paarden.
Natuurlijk komen we tot overeenstemming over de prijs. Een betere bestemming voor mijn paardenboeken had ik niet kunnen dromen.
De filosoof Theodor Lessing schreef in 1919: “Geschichte als Sinngebung des Sinnlosen”. Het ging natuurlijk over de vraag naar de zin van de geschiedenis. Of liever gezegd de ontkenning daarvan. Over de vraag naar de zin van het leven heeft nog niemand een duidelijk antwoord gevonden. Maar op de Vide-Grenier zijn het juist de “zinloze” dingen die zin aan de dag geven.
gepubliceerd op 17 juni 2025