Geschreven door Rachelle van Andel
Voorgelezen door Sanne van Deursen
Geluidsmontage Seth Mook
Thema: Jij Roept
11 maart 2025
Titel: Drill baby, drill

Foto: Min An / Pexels

.Drill baby, drill
They are eating the dogs, the cats
Radical left hard line Trump hater

De 47e president van Amerika roept, raast, schreeuwt en tiert. Of het nu gaat over het winnen van olie en gas, migranten of een bisschop die oproept tot genade voor de meest kwetsbaren in de Verenigde Staten. Iedereen die het niet met hem eens is krijgt een scheldkanonnade op sociale media over zich heen.

Hij roept…

En zijn roep vindt gehoor bij een groot deel van het electoraat, bij miljonairs die aan zijn zijde staan.

Eindelijk iemand die zegt hoe het is.
Eindelijk een verlosser die ons verlost van bureaucratie en regeldrift, van mensen, meestal niet eens Amerikaanse staatsburgers, die op ons belastinggeld teren, van al die woke onzin en klimaatdoelstellingen.

Met zijn roep zegt hij ons vrijheid te geven, waar wij zo naar verlangen.

Maar er was ook een andere roepende, waarbij een stille roep klonk.
Van paus Franciscus, die een boodschap stuurde, met zegeningen, kracht en bescherming voor de uitoefening van de taken van de president:
“Geïnspireerd door de idealen van uw land als een land van kansen en welkom voor iedereen, hoop ik dat het Amerikaanse volk onder uw leiderschap welvarend zal zijn en er altijd naar zal streven een rechtvaardiger samenleving op te bouwen, waar geen plaats is voor haat, discriminatie of uitsluiting.”

Een paus die zelf al vele jaren eerder geroepen werd. Op 21 september 1953 opent hij de deur van een kerk en verlaat hij dit huis van God op een andere manier. Hij is veranderd en voelde van binnenuit dat hij priester moest worden. Iets groots was hem overkomen. Twee jaar lang zwijgt hij over zijn roeping. Waarom schreeuwt hij het niet van de daken, vraagt een NRC-recensent vertwijfeld af?

Misschien ligt de roeping van de paus juist in de stilte die ruimte werd. Misschien juist wel in het fluisteren van een zachte bries, zoals we in de Hebreeuwse Bijbel zien, waarin God zich toont aan de profeet Elia, en Elia zijn stem verstaat. Als je die stem die klinkt in de fluistering maar aandacht en tijd geeft om ruimte te worden.

Misschien zit roeping wel in dat wat je op dat moment te doen hebt. In heldere en zachte toon de president aanspreken op het belang van solidariteit, zoals bisschop Marianne Edgar Budde deed. Of in de beelden van documentairemakers Basel Adra en Yuval Abraham, die als Palestijns en Israëliër samen het onrecht op de westelijke Jordaanoever tegen de Palestijnse bevolking aankaarten.

Roeping is niet alleen iets voor geestelijken.

Het kan zich tonen in het dagelijks leven, in de acties van mensen zoals jij en ik, in het kleine streven naar vrede en gerechtigheid. In docenten die elke dag hun best doen om jonge geesten te vormen, in de artsen en verpleegkundigen die met toewijding zorgen voor hun patiënten, in het prioriteren van onze aandacht, en in het beseffen, luisteren en aanvaarden wat het is dat wij te doen hebben.

Roeping is de stem die ons aanspoort om iets groters na te streven, om een verschil te maken in de wereld, om trouw te blijven aan onze waarden en idealen. Het is de kracht die ons drijft, misschien juist wel als het moeilijk is. In al het geroep en getier vraagt het veel van ons, om juist die stille stem van onze roeping te verstaan en om te leven als vrije mensen.

Waartoe word jij gewekt en geroepen?

gepubliceerd op 11 maart 2025